SRee raamOdantam -- 3- AraNya kANDam
ശ്രീരാമോദന്തം -- 3 - ആരണ്യകാണ്ഡം /
ശ്രീരാമോദന്തം -- ആരണ്യകാണ്ഡം
श्रीरामोदन्तं -- आरण्यकाण्डं
śRīrāmōdantaṁ -- AraNya-kANDam (The Forest Chapter)
ஸ்ரீராமோத³ந்தம்ʼ -- ஆரண்யகாண்டம்
വ്രജൻ വനേന കാകുത്സ്ഥോ വിരാധം വിധിചോദിതം /
സദാരാനുജം ആത്മാനം ഹരന്തം അവധീത് തദാ // /1 //
व्रजन् वनेन काकुत्स्थो विराधं विधिचोदितं /
सदारानुजं आत्मानं हरन्तं अवधीत् तदा // /१ //
vRajan vanēna kākutsthō virādhaṁ vidhichōditaṁ /
sadārānujaṁ ātmānaṁ harantaṁ avadhīt tadā // /1 //
வ்ரஜன்ʼ வனேன காகுத்ஸ்தோ² விராத⁴ம்ʼ விதி⁴சோதி³தம்ʼ /
ஸதா³ரானுஜம்ʼ ஆத்மானம்ʼ ஹரந்தம்ʼ அவதீ⁴த் ததா³ // /1 //
At that time, once, SRee-rAma was traveling through the forest, by force of Destiny, He had to kill (a demon named) VirAdha who tried to carry Him along with His wife and brother, lifting them off the ground (in order to kill).
ശരഭങ്ഗാശ്രമം പ്രാപ്യ സ്വർഗതിം തസ്യ വീക്ഷ്യ സഃ /
പ്രതിജജ്ഞേ രാക്ഷസാനാം വധം മുനിഭിർ അർത്ഥിതഃ // /2 //
शरभङ्गाश्रमं प्राप्य स्वर्गतिं तस्य वीक्ष्य सः /
प्रतिजज्ञे राक्षसानां वधं मुनिभिर् अर्त्थितः // /२ //
śarabhaṅgāśramaṁ prāpya svaRgatiṁ tasya vīkṣya saḥ /
pRatijajñē rākṣasānāṁ vadhaṁ munibhiraRttHitaḥ // /2 //
ஸ²ரப⁴ங்கா³ஸ்²ரமம்ʼ ப்ராப்ய ஸ்வர்ʼக³திம்ʼ தஸ்ய வீக்ஷ்ய ஸ: /
ப்ரதிஜஜ்ஞே ராக்ஷஸானாம்ʼ வத⁴ம்ʼ முனிபி⁴ர்ʼ அர்ʼத்தி²த: // /2 //
From there, SRee-rAma reached the ASRamam of MahaRshi Sarabhan*ga and became a witness to the MahaRshi's passage to svaRgam. According to the requests of the Sages living in that ASRamam, SRee-rAma took a vow to destroy all the rAkshasa-s (who hindered and desecrated the rituals and the spiritual life of forest-dwellers).
തസ്മാദ് ഗത്വാ സുതീക്ഷ്ണം ച പ്രണമ്യാനേന പൂജിതഃ /
അഗസ്ത്യസ്യാശ്രമം പ്രാപ്യ തം നമാമ രഘൂത്തമഃ // /3 //
तस्माद् गत्वा सुतीक्ष्णं च प्रणम्यानेन पूजितः /
अगस्त्यस्याश्रमं प्राप्य तं नमाम रघूत्तमः // /३ //
tasmād gatvā sutīkṣṇaṁ cha pRaṇamyānēna pūjitaḥ /
agastyasyāśRamaṁ pRāpya taṁ namāma raghūttamaḥ // /3 //
தஸ்மாத்³ க³த்வா ஸுதீக்ஷ்ணம்ʼ ச ப்ரணம்யானேன பூஜித: /
அக³ஸ்த்யஸ்யாஸ்²ரமம்ʼ ப்ராப்ய தம்ʼ நமாம ரகூ⁴த்தம: // /3 //
From there, SRee-rAma (along with His wife and brother) went to meet SRee-suteekshNa MahaRshi and paid respects to the R^shi who treated the visitors hospitably. Then the travelers went to Sage agastya's ASRamam and worshipped the MahaRshi.
രാമായ വൈഷ്ണവം ചാപം ഐന്ദ്രം തൂണീയുഗം തഥാ /
ബ്രാഹ്മം ചാസ്ത്രം ച ഖഡ്ഗം ച പ്രദദൗ കുംഭസംഭവഃ // /4 //
रामाय वैष्णवं चापं ऐन्द्रं तूणीयुगं तथा /
ब्राह्मं चास्त्रं च खड्गं च प्रददौ कुंभसंभवः // /४ //
rāmāya vaiṣṇavaṁ chāpaṁ aindraṁ tūṇīyugaṁ tathā /
brāhmaṁ chāstRaṁ cha khaḍgaṁ cha pRadadau kuṁbhasaṁbhavaḥ // /4 //
ராமாய வைஷ்ணவம்ʼ சாபம்ʼ ஐந்த்³ரம்ʼ தூணீயுக³ம்ʼ ததா² /
ப்³ராஹ்மம்ʼ சாஸ்த்ரம்ʼ ச க²ட்³க³ம்ʼ ச ப்ரத³தௌ³ கும்ப⁴ஸம்ப⁴வ: // /4 //
Then MahaRshi SRee-agastya, (who had been originated from a pot and hence called Kumbha-sambhava), presented SRee-rAma with a Bow blessed by Lord VishNu, two quivers (for the arrows) blessed by Lord Indra, and an Arrow and a Sword that had been Lord Brahma's gifts.
തതഃ സ ഗച്ഛൻ കാകുത്സ്ഥഃ സമാഗമ്യ ജടായുഷം /
വൈദേഹ്യാഃ പാലനായൈനം ശ്രദ്ദധേ പിതൃവത്സലം // /5 //
ततः स गच्छन् काकुत्स्थः समागम्य जटायुषं /
वैदेह्याः पालनायैनं श्रद्दधे पितृवत्सलं // /५ //
tataḥ sa gacCHan kākutsthaḥ samāgamya jaṭāyuṣaṁ /
vaidēhyāḥ pālanāyainaṁ śRaddadhē pitr̥vatsalaṁ // /5 //
தத: ஸ க³ச்ச²ன்ʼ காகுத்ஸ்த²: ஸமாக³ம்ய ஜடாயுஷம்ʼ /
வைதே³ஹ்யா: பாலனாயைனம்ʼ ஸ்²ரத்³த³தே⁴ பித்ருʼவத்ஸலம்ʼ // /5 //
After leaving SRee-agastyASRamam, SRee-rAma met JaTAyu, King daSaratha's dear friend, and entrusted the task of SRee-seeta's protection with JaTAyu.
തതഃ പഞ്ചവടീം പ്രാപ്യ തത്ര ലക്ഷ്മണനിർമ്മിതാം /
പർണ്ണശാലാം അധ്യുവാസ സീതയാ സഹിതഃ സുഖം // /6 //
ततः पञ्चवटीं प्राप्य तत्र लक्ष्मणनिर्म्मितां /
पर्ण्णशालां अध्युवास सीतया सहितः सुखं // /६ //
tataḥ pañchavaṭīṁ pRāpya tatRa lakṣmaṇa niRmmitāṁ /
paRṇṇaśālāṁ adhyuvāsa sītayā sahitaḥ sukhaṁ // /6 //
தத: பஞ்சவடீம்ʼ ப்ராப்ய தத்ர லக்ஷ்மணனிர்ʼம்மிதாம்ʼ /
பர்ʼண்ணஸா²லாம்ʼ அத்⁴யுவாஸ ஸீதயா ஸஹித: ஸுக²ம்ʼ // /6 //
After that meeting, SRee-rAma reached PanchavaTi, and there started living with SRee-seeta with happiness in a PaRNaSAla (special dwelling fit for sages doing tapasyA in the forest made of bamboo, grass, etc. comfortable but not luxurious).
തത്രാഭ്യേത്യൈകദാ രാമം വവ്രേ ശൂർപണഖാഭികാ /
തന്നിരസ്താ ലക്ഷ്മണം ച വവ്രേ സോ / പി നിരാകരോത് // /7 //
तत्राभ्येत्यैकदा रामं वव्रे शूर्पणखाभिका /
तन्निरस्ता लक्ष्मणं च वव्रे सो / पि निराकरोत् // /७ //
tatRābhyētyaikadā rāmaṁ vavRē śūRpaṇakhābhikā /
tannirastā lakṣmaṇaṁ cha vavRē sō /pi nirākarōt // /7 //
தத்ராப்⁴யேத்யைகதா³ ராமம்ʼ வவ்ரே ஸூ²ர்ʼபணகா²பி⁴கா /
தன்னிரஸ்தா லக்ஷ்மணம்ʼ ச வவ்ரே ஸோ / பி நிராகரோத் // /7 //
While living there, one day, a rAkshasi named SooRppaNakhA approached SRee-rAma with her passions aroused, but He declined her sexual advances. Then she approached SRee-lakshmaNa with the same desire, but He also rejected her interest.
രാമം ഏവ തതോ വവ്രേ കാമാർത്താ കാമസന്നിഭം /
പുനശ്ച ധിക്കൃതാ തേന സീതാം അഭ്യദ്രവദ് രുഷാ // /8 //
रामं एव ततो वव्रे कामार्त्ता कामसन्निभं /
पुनश्च धिक्कृता तेन सीतां अभ्यद्रवद् रुषा // /८ //
rāmaṁ ēva tatō vavRē kāmāRttā kāma sannibhaṁ /
punaścha dhikkr̥tā tēna sītāṁ abhyadravad ruṣā // /8 //
ராமம்ʼ ஏவ ததோ வவ்ரே காமார்ʼத்தா காமஸன்னிப⁴ம்ʼ /
புனஸ்²ச தி⁴க்க்ருʼதா தேன ஸீதாம்ʼ அப்⁴யத்³ரவத்³ ருஷா // /8 //
SooRppaNakhA again approached SRee-rAma with the same request, and was rejected a second time. Angered, she tried to attack SRee-seetA (because, from her point of view, the marriage to the Princess was the reason why the Prince rejected her).
ലക്ഷ്മണേന തദാ രോഷാത് കൃത്തശ്രവണനാസികാ /
സാ തു ഗത്വാ ജനസ്ഥാനം ഖരായൈതൻ ന്യവേദയത് // /9 //
लक्ष्मणेन तदा रोषात् कृत्तश्रवणनासिका /
सा तु गत्वा जनस्थानं खरायैतन् न्यवेदयत् // /९ //
lakṣmaṇēna tadā rōṣāt kr̥ttaśRavaṇanāsikā /
sā tu gatvā janasthānaṁ kharāyaitan nyavēdayat // /9 //
லக்ஷ்மணேன ததா³ ரோஷாத் க்ருʼத்தஸ்²ரவணனாஸிகா /
ஸா து க³த்வா ஜனஸ்தா²னம்ʼ க²ராயைதன்ʼ ந்யவேத³யத் // /9 //
That attack on SRee-seeta made SRee-lakshmaNa angry, and He wounded the rAkshasi in her ears and her nose (as a punishment). She ran back to her own land and complained to (her brother) Khara and described all the events.
തദാകർണ്യ ഖരഃ ക്രുദ്ധോ രാഘവം ഹന്തും ആയയൗ /
ദൂഷണത്രിശിരോമുഖ്യൈർ യാതുധാനൈഃ സമന്വിതഃ // /10 //
तदाकर्ण्य खरः क्रुद्धो राघवं हन्तुं आययौ /
दूषणत्रिशिरोमुख्यैर् यातुधानैः समन्वितः // /१० //
tadākaRṇya kharaḥ kRuddhō rāghavaṁ hantuṁ āyayau /
dūṣaṇa tRiśirōmukhyaiR yātudhānaiḥ samanvitaḥ // /10 //
ததா³கர்ʼண்ய க²ர: க்ருத்³தோ⁴ ராக⁴வம்ʼ ஹந்தும்ʼ ஆயயௌ /
தூ³ஷணத்ரிஸி²ரோமுக்²யைர்ʼ யாதுதா⁴னை: ஸமன்வித: // /10 //
Hearing her words, Khara-rAkshasa (her brother) flew into a rage and along with the other rAkshasa-s such as dooshaNa and tRiSira:, he came to ChitRakooTam to kill SRee-rAma.
തത് ക്ഷണം ലക്ഷ്മണേ സീതാം നിധായ രഘുനന്ദനഃ /
ഖരം സഹാനുഗം സംഖ്യെ ജഘാനാലഘുവിക്രമഃ // / 11 //
तत् क्षणं लक्ष्मणे सीतां निधाय रघुनन्दनः /
खरं सहानुगं संख्यॆ जघानालघुविक्रमः // ११ //
tat kṣaṇaṁ lakṣmaṇē sītāṁ nidhāya raghunandanaḥ /
kharaṁ sahānugaṁ saṁkhyē jaghānālaghuvikRamaḥ // /11 //
தத் க்ஷணம்ʼ லக்ஷ்மணே ஸீதாம்ʼ நிதா⁴ய ரகு⁴னந்த³ன: /
க²ரம்ʼ ஸஹானுக³ம்ʼ ஸங்க்²யெ ஜகா⁴னாலகு⁴விக்ரம: // /11 //
Right at that moment (of Khara's arrival), SRee-rAma with His vast martial powers, entrusted SRee-seeta's safety with His brother and engaged Khara and all the accompanying rAkshasa-s in battle and killed off all of them. /11/
തതഃ ശൂർപ്പണഖാ ഗത്വാ ലങ്കാം ശോകസമന്വിതാ /
ന്യവേദയദ്രാവണായ വൃത്താന്തം സർവം ആദിതഃ // /12 //
ततः शूर्प्पणखा गत्वा लङ्कां शोकसमन्विता /
न्यवेदयद्रावणाय वृत्तान्तं सर्वं आदितः // /१२ //
tataḥ śūRppaṇakhā gatvā laṅkāṁ śōkasamanvitā /
nyavēdayadrāvaṇāya vr̥ttāntaṁ saRvaṁ āditaḥ // /12 //
தத: ஸூ²ர்ʼப்பணகா² க³த்வா லங்காம்ʼ ஸோ²கஸமன்விதா /
ந்யவேத³யத்³ராவணாய வ்ருʼத்தாந்தம்ʼ ஸர்ʼவம்ʼ ஆதி³த: // /12 //
When that happened, the deeply saddened SooRppaNakha went to her brother's capital city lan*kA and informed rAvaNa of everything that had happened right from the beginning. /12/
തച് ഛ്രുത്വാ രാവണഃ സീതാം ഹർതും കൃതമതിസ്തദാ /
മാരീചസ്യാശ്രമം പ്രാപ്യ സാഹായ്യേ തം അചോദയത് // /13 //
तत् श्रुत्वा रावणः सीतां हर्तुं कृतमतिस्तदा /
मारीचस्याश्रमं प्राप्य साहाय्ये तं अचोदयत् // /१३ //
taccHRutvā rāvaṇaḥ sītāṁ haRtuṁ kr̥tamatistadā /
mārīchasyāśRamaṁ pRāpya sāhāyyē taṁ achōdayat // /13 //
தச் ச்²ருத்வா ராவண: ஸீதாம்ʼ ஹர்ʼதும்ʼ க்ருʼதமதிஸ்ததா³ /
மாரீசஸ்யாஸ்²ரமம்ʼ ப்ராப்ய ஸாஹாய்யே தம்ʼ அசோத³யத் // /13 //
Hearing what happened, rAvaNa decided to abduct SRee-seetA and went to (his uncle) MAreecha's ASRamam and requested him to help in that venture. /13/
സോ ഽപി സ്വർണമൃഗോ ഭൂത്വാ സീതായാഃ പ്രമുഖേഽചരത് /
സാ തു തം മൃഗം ആഹർത്തും ഭർത്താരം സമയാചത // /14 //
सोऽपि स्वर्णमृगो भूत्वा सीतायाः प्रमुखेऽचरत् /
सा तु तं मृगं आहर्त्तुं भर्त्तारं समयाचत // /१४ //
sō 'pi svaRṇamr̥gō bhūtvā sītāyāḥ pRamukhē'charat /
sā tu taṁ mr̥gaṁ āhaRttuṁ bhaRttāraṁ samayāchata // /14 //
ஸோ (அ)பி ஸ்வர்ʼணம்ருʼகோ³ பூ⁴த்வா ஸீதாயா: ப்ரமுகே²(அ)சரத் /
ஸா து தம்ʼ ம்ருʼக³ம்ʼ ஆஹர்ʼத்தும்ʼ ப⁴ர்ʼத்தாரம்ʼ ஸமயாசத // /14 //
MAreecha, then, took (magically) the form of a golden deer, and gamboled around in front of SRee-seetA in ChitRakooTam. (Enchanted by the unusually colored, playful, endearing deer) the Princess requested Her husband to capture the deer (so that She can have it as a pet). /14/
നിയുജ്യ ലക്ഷ്മണം സീതാം രക്ഷിതും രഘുനന്ദനഃ /
അന്വഗച്ഛത് മൃഗം തൂർണം ദ്രവന്തം കാനനാന്തരേ // /15 //
नियुज्य लक्ष्मणं सीतां रक्षितुं रघुनन्दनः /
अन्वगच्छत् मृगं तूर्णं द्रवन्तं काननान्तरे // /१५ //
niyujya lakṣmaṇaṁ sītāṁ rakṣituṁ raghunandanaḥ /
anvagacchat mr̥gaṁ tūRṇaṁ dravantaṁ kānanāntarē // /15 //
நியுஜ்ய லக்ஷ்மணம்ʼ ஸீதாம்ʼ ரக்ஷிதும்ʼ ரகு⁴னந்த³ன: /
அன்வக³ச்ச²த் ம்ருʼக³ம்ʼ தூர்ʼணம்ʼ த்³ரவந்தம்ʼ கானனாந்தரே // /15 //
After placing SRee-lakshmaNa in charge safeguarding SRee-seetA, SRee-rAma followed that deer which was running very
fast into the depths of the forest. /15/
വിവ്യാധ ച മൃഗം രാമഃ സ നിജം രൂപം ആസ്ഥിതഃ /
ഹാ ! സീതേ ! ലക്ഷ്മണേത്യേവം രുദൻ പ്രാണാൻ സമത്യജത് // /16 //
विव्याध च मृगं रामः स निजं रूपं आस्थितः /
हा ! सीते ! लक्ष्मणेत्येवं रुदन् प्राणान् समत्यजत् // /१६ //
vivyādha cha mr̥gaṁ rāmaḥ sa nijaṁ rūpaṁ āsthitaḥ /
hā ! sītē ! lakṣmaṇētyēvaṁ rudan pRāṇān samatyajat // /16 //
விவ்யாத⁴ ச ம்ருʼக³ம்ʼ ராம: ஸ நிஜம்ʼ ரூபம்ʼ ஆஸ்தி²த: /
ஹா ! ஸீதே ! லக்ஷ்மணேத்யேவம்ʼ ருத³ன்ʼ ப்ராணான்ʼ ஸமத்யஜத் // /16 //
When SRee-rAma hit the deer with arrows, it regained its real form (that of rAkshasa MAreecha) and as he was dying he cried out: "O SeetE! O lakshmaNa!" (in Sree-rAma's voice, as had been planned between rAvaNa and MAreecha so the abduction of SeetA could be performed when lakshmaNa was lured away by the cries.) /16/
എതദ് ആകർണ്യ വൈദേഹ്യാ ലക്ഷ്മണശ്ചോദിതോ ഭൃശം /
തദ്രക്ഷാം ദേവതാഃ പ്രാർഥ്യ പ്രയയൗ രാഘവാന്തികം // /17 //
ऎतद् आकर्ण्य वैदेह्या लक्ष्मणश् चोदितॊ भृशं /
तद्रक्षां देवताः प्रार्थ्य प्रययौ राघवान्तिकं // /१७ //
etad ākaRṇya vaidēhyā lakṣmaṇaśchōdito bhr̥śaṁ /
tadrakṣāṁ dēvatāḥ pRāRthya pRayayau rāghavāntikaṁ // /17 //
எதத்³ ஆகர்ʼண்ய வைதே³ஹ்யா லக்ஷ்மணஸ்² சோதி³தொ ப்⁴ருʼஸ²ம்ʼ /
தத்³ரக்ஷாம்ʼ தே³வதா: ப்ரார்ʼத்²ய ப்ரயயௌ ராக⁴வாந்திகம்ʼ // /17 //
Upon hearing Mareecha's (fake) calling for help (in SRee-rAma's voice), SRee-seetA forcefully persuaded SRee-lakshmaNa to go to his brother's side, which lakshmaNa did (although he knew that it was not his brother who was crying out) after praying to the Gods and Goddesses to protect His Sister-in-law. /17/
തദന്തരേ സമാസാദ്യ രാവണോ യതിരൂപധൃത് /
സീതാം ഗൃഹീത്വാ പ്രയയൗ ഗഗനേന മുദാന്വിതഃ // /18 //
tadantarē samāsādya rāvaṇō yatirūpadhr̥t /
sītāṁ gr̥hītvā pRayayau gaganēna mudānvitaḥ // /18 //
तदन्तरे समासाद्य रावणो यतिरूपधृत् /
सीतां गृहीत्वा प्रययौ गगनेन मुदान्वितः // /१८ //
தத³ந்தரே ஸமாஸாத்³ய ராவணோ யதிரூபத்⁴ருʼத் /
ஸீதாம்ʼ க்³ருʼஹீத்வா ப்ரயயௌ க³க³னேன முதா³ன்வித: // /18 //
(With SRee-lakshmaNa being away, the "coast was clear" and), Demon rAvaNa approached Pan^chavaTi in the disguise of a Yati (a monk who had given up material life) , grabbed SRee-seetA and happily left by air with Her (in his air-borne Pushpakam vehicle). /18/
തതോ ജടായുരാലോക്യ നീയമാനാം തു ജാനകീം /
പ്രാഹരദ് രാവണം പ്രാപ്യ തുണ്ഡപക്ഷനഖൈർ ഭൃശം // /19 //
ततो जटायुरालोक्य नीयमानां तु जानकीं /
प्राहरद् रावणं प्राप्य तुण्डपक्षनखैर् भृशं // /१९ //
tatō jaṭāyurālōkya nīyamānāṁ tu jānakīṁ /
prāharad rāvaṇaṁ prāpya tuṇḍapakṣanakhair bhr̥śaṁ // /19 //
ததோ ஜடாயுராலோக்ய நீயமானாம்ʼ து ஜானகீம்ʼ /
ப்ராஹரத்³ ராவணம்ʼ ப்ராப்ய துண்ட³பக்ஷனகை²ர்ʼ ப்⁴ருʼஸ²ம்ʼ // /19 //
Seeing SRee-seetA's being abducted and carried away (to the south), the divine bird JaTAyu approached rAvaNa and attacked him with His own beak, talons, and wings fiercely. /19/
ഛിത്ത്വൈനം ചന്ദ്രഹാസേന പാതയിത്വാ ച ഭൂതലേ /
ഗൃഹീത്വാ രാവണഃ സീതാം പ്രാവിശൻ നിജമന്ദിരം // /20 //
छित्त्वैनं चन्द्रहासेन पातयित्वा च भूतले /
गृहीत्वा रावणः सीतां प्राविशन् निजमन्दिरं // /२० //
chHittvainaṁ chandrahāsēna pātayitvā cha bhūtalē /
gr̥hītvā rāvaṇaḥ sītāṁ pRāviśan nijamandiraṁ // /20 //
சி²த்த்வைனம்ʼ சந்த்³ரஹாஸேன பாதயித்வா ச பூ⁴தலே /
க்³ருʼஹீத்வா ராவண: ஸீதாம்ʼ ப்ராவிஸ²ன்ʼ நிஜமந்தி³ரம்ʼ // /20 //
Striking and wounding JaTAyu using the sword ChandrahAsam, rAvaNa felled JaTAyu to the ground, and (continuing his journey by air) reached and entered his own Palace with SRee-seetA.
അശോകവനികാമദ്ധ്യേ സംസ്ഥാപ്യ ജനകാത്മജാം /
രാവണോ രക്ഷിതും ചൈനാം നിയുയോജ നിശാചരീഃ // /21 //
अशोकवनिकामद्ध्ये संस्थाप्य जनकात्मजां /
रावणो रक्षितुं चैनां नियुयोज निशाचरीः // /२१ //
aśōka vanikā maddhyē saṁsthāpya janakātmajāṁ /
rāvaṇō rakṣituṁ chaināṁ niyuyōja niśācharīḥ // /21 //
அஸோ²கவனிகாமத்³த்⁴யே ஸம்ʼஸ்தா²ப்ய ஜனகாத்மஜாம்ʼ /
ராவணோ ரக்ஷிதும்ʼ சைனாம்ʼ நியுயோஜ நிஸா²சரீ: // /21 //
The demon king rAvaNa arranged SRee-seeta to be kept under guard in a garden full of aSOka trees, and appointed several rAkshasi-s as Her guards day and night. {aSOka tree = Saraca indica}
ഹത്വാ രാമസ്തു മാരീചം ആഗച്ഛന്നനുജേരിതാം
വാർത്താം ആകർണ്യ ദുഃഖാർത്ത: പർണ്ണശാലാം ഉപാഗമത് // /22 //
हत्वा रामस्तु मारीचं आगच्छन्ननुजेरितां
वार्त्तां आकर्ण्य दुःखार्त्त: पर्ण्णशालां उपागमत् // /२२ //
hatvā rāmastu mārīcaṁ āgacchannanujēritāṁ /
vāRttāṁ ākaRṇya duḥkhāRtta: paRṇṇaśālāṁ upāgamat // /22 //
ஹத்வா ராமஸ்து மாரீசம்ʼ ஆக³ச்ச²ன்னனுஜேரிதாம்ʼ /
வார்ʼத்தாம்ʼ ஆகர்ʼண்ய து³:கா²ர்ʼத்த: பர்ʼண்ணஸா²லாம்ʼ உபாக³மத் // /22 //
(In the Pan^chavaTi forest, in the meantime), SRee-rAma had killed Mareecha and returned home. On the way, He met SRee-lakshmaNa who told Him the news (of how SRee-seetA had forced lakshmaNa to leave Her side), which made Him deeply sad and He reached the PaRNaSAlA (forest hut).
അദൃഷ്ട്വാ തത്ര വൈദേഹീം വിചിന്വാനോ വനാന്തരേ /
സഹാനുജോ ഗൃദ്ധ്രരാജം ഛിന്നപക്ഷം ദദർശ സഃ // /23 //
अदृष्ट्वा तत्र वैदेहीं विचिन्वानो वनान्तरे /
सहानुजो गृद्ध्रराजं छिन्नपक्षं ददर्श सः // /२३ //
adr̥ṣṭvā tatRa vaidēhīṁ vichinvānō vanāntarē /
sahānujō gr̥ddhrarājaṁ chHinnapakṣaṁ dadaRśa saḥ // /23 //
அத்³ருʼஷ்ட்வா தத்ர வைதே³ஹீம்ʼ விசின்வானோ வனாந்தரே /
ஸஹானுஜோ க்³ருʼத்³த்⁴ரராஜம்ʼ சி²ன்னபக்ஷம்ʼ த³த³ர்ʼஸ² ஸ: // /23 //
Not seeing SRee-seetA there, the brothers started searching for Her in the forest and came across JaTAyu, the king of birds lying with cut off wings.
തേനോക്താം ജാനകീവാർത്താം ശ്രുത്വാ പശ്ചാൻ മൃതം ച തം /
ദഗ്ധ്വാ സഹാനുജോ രാമശ്ചക്രേ തസ്യോദകക്രിയാം // /24 //
तेनोक्तां जानकीवार्त्तां श्रुत्वा पश्चान् मृतं च तं /
दग्ध्वा सहानुजो रामश्चक्रे तस्योदकक्रियां // /२४ //
tēnōktāṁ jānakīvāRttāṁ śRutvā paśchān mr̥taṁ cha taṁ /
dagdhvā sahānujō rāmaśchakRē tasyōdakakRiyāṁ // /24 //
தேனோக்தாம்ʼ ஜானகீவார்ʼத்தாம்ʼ ஸ்²ருத்வா பஸ்²சான்ʼ ம்ருʼதம்ʼ ச தம்ʼ /
த³க்³த்⁴வா ஸஹானுஜோ ராமஸ்²சக்ரே தஸ்யோத³கக்ரியாம்ʼ // /24 //
They heard the news of SRee-seetA's abduction by rAvaNa from JaTAyu, who died soon afterwards, and SRee-rAmA cremated the dead body with the help of His brother and performed the funeral rituals properly (although He Himself was in the grip of a horribly sad event.) {This event is one proof of Lord rAma deserving the name MaryAdA PurushOttama = the Supremely Divine Idealist who would perform His DhaRmaunder pleasant and unpleasant circumstances with equal commitment.}
ആത്മനോഽഭിഭവം പശ്ചാത് കുർവതീം പഥി ലക്ഷ്മണഃ /
അയോമുഖീം ചകാരാശു കൃത്തശ്രവണനാസികാം // /25 //
आत्मनोऽभिभवं पश्चात् कुर्वतीं पथि लक्ष्मणः /
अयोमुखीं चकाराशु कृत्तश्रवणनासिकां // /२५ //
ātmanō'bhibhavaṁ paśchāt kuRvatīṁ pathi lakṣmaṇaḥ /
ayōmukhīṁ chakārāśu kr̥ttaśRavaṇa nāsikāṁ // /25 //
ஆத்மனோ(அ)பி⁴ப⁴வம்ʼ பஸ்²சாத் குர்ʼவதீம்ʼ பதி² லக்ஷ்மண: /
அயோமுகீ²ம்ʼ சகாராஸு² க்ருʼத்தஸ்²ரவணனாஸிகாம்ʼ // /25 //
On the way SRee-lakshmaNa encountered a shameless rAkshasi named ayOmukhi, who approached Him (first with desire and then with violence), and He punished her by cutting off her ears and her nose.
ഗൃഹീതൗ തൗ കബന്ധേന ഭുജൗ തസ്യ ന്യകൃന്തതാം /
തതസ്തു യാചിതൗ തേന തദ്ദേഹം ദേഹതുശ്ച തൗ // /26 //
गृहीतौ तौ कबन्धेन भुजौ तस्य न्यकृन्ततां /
ततस्तु याचितौ तेन तद्देहं देहतुश्च तौ // /२६ //
gr̥hītau tau kabandhēna bhujau tasya nyakr̥ntatāṁ /
tatastu yāchitau tēna taddēhaṁ dēhatuścha tau // /26 //
க்³ருʼஹீதௌ தௌ கப³ந்தே⁴ன பு⁴ஜௌ தஸ்ய ந்யக்ருʼந்ததாம்ʼ /
ததஸ்து யாசிதௌ தேன தத்³தே³ஹம்ʼ தே³ஹதுஸ்²ச தௌ // /26 //
Then both SRee-rAma and His brother were captured by a rAkshasa called Kabandha, but the Princes cut off his hands (to free themselves). According to the rAkshasa's prior request before his death, they cremated his body.
സ തു ദിവ്യാകൃതിർ ഭൂത്വാ രാമം സീതോപലബ്ധയേ /
സുഗ്രീവം ഋശ്യമൂകസ്ഥം യാഹീത്യുക്ത്വാ ദിവം യയൗ // /27 //
स तु दिव्याकृतिर् भूत्वा रामं सीतोपलब्धये /
सुग्रीवं ऋश्यमूकस्थं याहीत्युक्त्वा दिवं ययौ // /२७ //
sa tu divyākr̥tiR bhūtvā rāmaṁ sītōpalabdhayē /
sugrīvaṁ r̥śyamūkasthaṁ yāhītyuktvā divaṁ yayau // /27 //
ஸ து தி³வ்யாக்ருʼதிர்ʼ பூ⁴த்வா ராமம்ʼ ஸீதோபலப்³த⁴யே /
ஸுக்³ரீவம்ʼ ருʼஸ்²யமூகஸ்த²ம்ʼ யாஹீத்யுக்த்வா தி³வம்ʼ யயௌ // /27 //
(After his bodily death), Kabandha's soul assumed a divine form (because he had been freed from his curse by SRee-rAma) and entered the divine world of svaRgam after giving the brothers this following advice: "For regaining SRee-seetA, You need to meet SRee-sugreeva who lives on R^Syamooka mountain!"
തതഃ പ്രീതോ രഘുശ്രേഷ്ഠഃ ശബര്യാശ്രമം അഭ്യയാത് /
തയാഭിപൂജിതഃ പശ്ചാത് പമ്പാം പ്രാപ സലക്ഷ്മണഃ // /28 //
ततः प्रीतो रघुश्रेष्ठः शबर्याश्रमं अभ्ययात् /
तयाभिपूजितः पश्चात् पम्पां प्राप सलक्ष्मणः // /२८ //
tataḥ pRītō raghuśRēṣṭhaḥ śabaryāśRamaṁ abhyayāt /
tayābhipūjitaḥ paśchāt pampāṁ pRāpa salakṣmaṇaḥ // /28 //
தத: ப்ரீதோ ரகு⁴ஸ்²ரேஷ்ட²: ஸ²ப³ர்யாஸ்²ரமம்ʼ அப்⁴யயாத் /
தயாபி⁴பூஜித: பஸ்²சாத் பம்பாம்ʼ ப்ராப ஸலக்ஷ்மண: // /28 //
Becoming optimistic and happy by Kabandha's advice (which was taken as a prophecy about a good ending), SRee-rAma went to the ASRamam of Sage Sabari. After receiving her homage and hospitality, they reached the shores of Pampa river.
ഇതി ശ്രീരാമോദന്തേ ആരണ്യകാണ്ഡഃ സമാപ്തഃ ||
इति श्रीरामोदन्ते आरण्यकाण्डः समाप्तः ॥
iti śrīrāmōdantē āraṇyakāṇḍaḥ samāptaḥ ||
இதி ஸ்ரீராமோத³ந்தே ஆரண்யகாண்ட³: ஸமாப்த: ||
Here ends the chapter called AraNya kANDam in the poem SRee-rAmOdantam.
No comments:
Post a Comment